Miðbýurin við Mentanarhúsinum, bátahylinum og sandinum vestanfyri, er ein vøkur heild, og so liggur alt so tætt og sentralt.Ein góðan dag at ganga í hesum umhvørvi, kann geva gott í sál og sinnið. Hjá børnunum kann hettar eisini verða ein karmur, sum kann seta varðandi góð minnir um góðu barnadagarnar.Hettar umhvørvi er sanniliga ein perla.
Ikki er langt síðani, at vit her á síðuni frøddust yvir at Lonaráin varð løgd undir heilt og veitt heilt út á sjógv.Tað góða sum verður gjørt eiga vit at virðismeta, men har tað haltar eiga vit eisini at koma við peikifingrinum.Í bátahylinum sær alt vakurt út.
Hygg at myndini, og tú sært góðan gróður – men betur er at fara oman og hyggja hvat slag av gróðri tað er. Tú vilt tá leggja til merkis, at hettar er ikki vanligur taragróður. Hesin vøkstur (Slýleggur) trívist serstakliga væl har skitið er.
Handan tað skyggjandi perluna er goymdur ein sera skitin køstur.
Í bátahylin renna 3 kloakkir, og hvørja ferð sópa verður hjá seyðinum er fjøran avtikin í seyðalorti. Hesin óskikkur er tíverri eisini ein skamblettur heimi á okkara vakra sandi.
Eg haldi ikki at tað eru nógv her í býnum sum eru nøgd við henda óskikk, at sópa seyðalortin í ánna.
Lat okkum frøðast yvir tað sum vakurt er. Latið tøðini gera gagn, har rætt er at breiða tey. Og vit vilja so bara vóna, at hildið verður fram við at veita kloakkirnar so langt út sum lógin fyriskrivar.
Hettar vil bert verða til gagn fyri allan býin.
[10.07.2006 – Jóhan Heri Joensen]
